نکات مهم در اجرای فوم پاششی (بخش دوم)

توجه به ضخامت فوم پاششی پلی یورتان

میزان ضخامت فوم پاششی به عواملی مثل دمای محیطی که قرار است عایق بندی در آن انجام گیرد، نوع فوم پاششی (فوم پاششی سلول باز یا فوم پاششی سلول بسته) و کاربرد آن به عنوان عایق حرارتی- رطوبتی یا عایق حرارتی- صوتی و نیز محل انجام پاشش فوم مایع پلی یورتان بستگی دارد.

به طور کلی فوم پاششی سلول بسته (عایق حرارتی- رطوبتی) از ضخامت 1 اینچ تا 5 اینچ اجرا می شود. البته برای دیوارها نهایت ضخامتی که در نظر می گیرند 3 اینچ است اما این میزان در سقف می تواند افزایش پیدا کند. فوم پاششی سلول باز (عایق حرارتی- صوتی) معمولاً با ضخامت 3 اینچ روی دیوار و 6 تا 10 اینچ روی سقف ها ایجاد می شود. همانطور که اشاره کردیم این مقدار بنابر عوامل مذکور، کاملاً متغیر است.

نکتۀ مهمی که باید مورد توجه قرار داد این است که ضخامت کم (کمتر از یک اینچ) و ضخامت زیاد هر دو مشکلات زیادی را به وجود می آورند. برای مثال فوم پاششی سلول بسته در شرایط و دمای معمولی با ضخامت 1.5 اینچ هوابندی و عایق کاری کاملی پدید می آورد و مقاومت حرارتی بسیار بالایی دارد. در صورتیکه اگر این میزان کمتر از یک اینچ شود، مواد فوم پاششی برای عایق بندی مفید، کافی نخواهند بود و کارایی فوم به عنوان یک عایق کاهش می یابد.

برخی تصور می کنند که هرچه ضخامت فوم بیشتر شود، خواص هوابندی و عایق بندی آن افزایش پیدا می کند. این عقیده کاملاً اشتباه است. لازم است بدانیم که ترکیب ایزوسیانات و پلی یول یک ترکیب گرما زا است. این گرما سرعت واکنش مواد را افزایش می دهد و به تبخیر و پف زایی فوم کمک می کند. چنانچه ضخامت فوم زیاد باشد و یا فاصلۀ بین پاشش ها برای افزایش ضخامت، کم باشد، گرمای حاصل از واکنش مواد اولیه، فرصت خروج از فوم را پیدا نمی کند. درنتیجه گرما در داخل فوم حبس می شود و باعث مشکلات آسیب زننده ای مثل سوختگی درون فوم، تغییر رنگ آن، ایجاد بوی تند و ماندگار، جمع شدگی فوم، ترک خوردگی، سوراخ شدن، شکنندگی و لایه لایه شدن فوم می شود و یک فوم پاششی بی کیفیت علیرغم صرف هزینۀ بیشتر تشکیل می دهد.

بنابراین متخصص فوم پاششی ابتدا عوامل مؤثر در انتخاب ضخامت فوم را می سنجد، سپس ضخامت لازم فوم پاششی را برای ایجاد یک هوابندی و عایق بندی کامل مشخص می کند.

جمع شدگی فوم پاششی در اثر ضخامت بیش از حد
 

سوختگی داخل فوم پاششی در اثر حبس شدن گرمای ناشی از واکنش زایی مواد اولیه

سوراخ شدن بافت فوم پاششی به دلیل حبس شدن گرما

ترک خوردن و جمع شدگی فوم پاششی در اثر ضخامت بیش از حد فوم
 

سطحی که فوم پاششی روی آن اجرا می شود، باید خشک و عاری از رطوبت و آب باشد.

یکی از نکات مهمی که هنگام اجرای فوم پاششی باید مورد توجه قرار گیرد، خیس نبودن سطح مورد نظر برای پاشش فوم است. هم چنین رطوبت نسبی محل اجرای فوم هم باید در نظر گرفته شود.

خیسی یا رطوبت می تواند ساختار سلولی فوم پاششی را تغییر دهد. به این صورت که آب به عنوان یک عامل پف زا، با ایزوسیانات واکنش نشان داده و مانع از واکنش پلی یول و ایزوسیانات در نسبت صحیح می شود. درنتیجه فوم ایجاد شده، افزایش حجم استانداردی ندارد و پف زیادی می کند، حفره های هوا و سلول های باز آن افزایش می یابد، دانسیته آن کم می شود و مقاومت فشاری آن نیز کاهش پیدا می کند. در نهایت فومی که شکل می گیرد دچار مشکلات اساسی مثل ترک خوردگی، هوابندی ضعیف، شکنندگی و قدرت چسبندگی پایین خواهد بود.

کاهش دانسیته و پف زیاد فوم پاششی در اثر نفوذ رطوبت هنگام اجرای فوم